(BTK 2) H 27 Terug naar huis.

Die middag zouden ze nog lang door gaan met praten. Dame Zweinstein vertelde hun over de dingen die er in al die jaren op de school waren gebeurd. Ze vertelde zelfs over de ouders van hen allemaal. Daphne vond het heerlijk om te weten dat haar strenge vader niets anders dan een kwajongen was geweest. En haar moeder die nu de streken had was vroeger een model leerling.

Voor Harry, Marcel en Suzanne was het even anders. Ze hoorden alle drie verhalen van hun ouders. Geen van allen hadden de verhalen ooit gehoord en waren dus ademloos aan het luisteren. Het was dan ook tot hun verbazing dat al hun ouders net zulke hechte vrienden waren, net zoals hun dat nu ook waren. Zelfs Amalia Bonkel behoorde tot hun directe vrienden kring. Lilly was daar de onbetwiste lijder van geweest. Iets wat iedereen met een begrijpende blik naar Harry deed kijken.
Het verschil echter met hun ouders was dat hun ouder een grote vrienden kring buiten hun groep hadden. Maar daar stond tegen over dat Harry en zijn vrienden hechter waren dan hun ouders toen waren. En ze waren zeker niet de vechtende kracht voor het goede.

Het mooiste vonden ze nog de verhalen van en over Bellatrix Zwart. Dame Zweinstein vertelde hun dat Bellatrix eigenlijk meteen in Griffoendor had moesten zitten. Het was haar vader die haar in Zwadderich wilde hebben. Maar toen al was ze het lieve meisje dat ze nu ook is. Ze nam het voor iedereen op en hielp zelfs de Griffoendor 's leerlingen. Het was pas toen ze een trouw contract had dat ze veranderde. Ze had als Bellatrix Zwart ook nooit Zwerkbal gespeeld. Ook toen mochten er geen meisjes in dat team spelen. Wel brak ze s' avonds vaak in de bezemkast van de school. Daar haalde ze dan een bezem uit en ging nachts vliegen. Dame Zweinstein vertelde dat ze dat uren vol hield. Het was een lust om haar toen te zien vliegen. De dame was dan ook erg blij dat ze nu in Griffoendor zat en haar talenten kon laten zien.

Na wat uren leek namen de vrienden afscheid van de dame en beloofde haar nogmaals dat ze alles van de zomer zouden gaan uit zoeken. De naam en de plaats als Professor konden ze beloven. Alleen een vaste vorm daar moesten ze nog een hoop zoekwerk voor verzetten. Maar het was wel iets dat ze graag wilde doen.
Dame Zweinstein verdween weer langzaam in het niets en vertelde nog wel dat ze op Harry zou wachten. Als hij weer in het kasteel was zou ze hem persoonlijk zijn kamer laten zien.

*#*

Met nog drie uur te gaan voor het afscheid feest. Was het de hoogste tijd om hun spullen in te gaan pakken. Op die manier konden ze nog een maal een avond wandeling maken en morgen wat later opstaan. Dan hoefden ze niet als iedereen te rennen om alles op het laatste moment te kunnen doen.

Een half uur voor het eten kwamen Bella en Daphne bij Harry. Beiden hadden hun handen en armen vol met spullen.
"Haaaarrrrryyyy, Zou dit nog bij jou in de koffer kunnen wij hebben geen plaats meer". Vertelden ze allebei tegelijk. Harry rolde met zijn ogen en deed zijn koffer met nep tegenzin weer open. Toen ze alles er in hadden en hem geholpen hadden om nu ook zijn koffer af te sluiten met hun lichaamsgewicht. Gaven ze hem beide een kus en verlieten de kamer op weg naar het feest. Het was de kus waar het Harry om te doen was geweest. Maar dat zou hij de dames nooit zeggen.(Als of die het niet wisten)

Aan de tafel van Griffoendor zat Harry met een glimlach van oor tot oor. Bella en Daphne zaten alleen maar te giechelen bij het zien van zijn gezicht. Harry kon het niet helpen maar inwendig hoopte hij op nog veel meer ven zulke kusjes.
Bij het toetje had Harry inmiddels zijn normale gezicht weer terug. En keek dan ook vrolijk en pratend rond. Toen zijn blik op de oppertafel belande zag hij Perkamentus zitten. Zijn gezicht stond zuur en vernietigend. Het gezicht van zijn oma was daarin tegen een verfrissing.
Aan het einde van het feestmaal stond Perkamentus weer op voor zijn jaarlijkse afsluiting 's toespraak.

"Het schooljaar zit er weer op, en jullie mogen alles weer vergeten wat jullie hebben geleerd. Professor Smalhart zal volgend jaar niet meer bij ons zijn, helaas". Veel leerlingen lieten een kreet van blijdschap horen bij dat nieuws. Bella en haar groepje juichte het hardste van iedereen. Op hun weg terug naar de leerlingen kamer werd Harry door iemand om zijn nek gevlogen. Het enige wat hij zag was rood en lang haar. Over de schouder van het meisje zag hij Bella en Daphne lachen. Nu wierp hij zelf ook een blik op haar.

"Ginny, was is er". Vroeg hij haar toen hij door had wie of het was.
"Harry het spijt mij zo, van wat ik gedaan heb het laatste jaar. En ik ben nu zo blij dat ik jouw slaaf ben". En gevoel van onbehaaglijkheid wurmde zich een weg naar boven bij Harry.
"Ginny jij bent niet mijn slaaf dat weet je. Dit doen we alleen maar zodat jou moeder jou met rust kan laten". Harry keek haar nu diep in de ogen aan.

"Het spijt mij meer, dat ik dat heb moeten doen dan wat jij hebt gedaan. Het spijt mij ook wat we straks op het perron moeten doen". In de ogen van Harry was de schaamte en afschuw duidelijk te zien. Als hij eraan dacht wat hij straks moest doen werd hij meteen misselijk.

"Harry, jij hebt al meer voor mij gedaan dan dat mij moeder ooit voor mij heeft gedaan. Je weet niet hoe dankbaar ik ben. En straks op het perron weet ik dat jij het niet meent. En daarom hou ik ook zoveel van jou. Jij bent de neef die ik nooit heb gehad". Ginny kuste hem op de wang en liet hem los. Vervolgend liep ze naar Daphne en gaf haar ook een kus. Ze wist dat Daphne het allemaal geregeld had. Harry keek samen met Bella hoe dat Ginny weer weg liep.

"Doen wij hier echt goed aan. Ik wil niet dat ze straks echt een slaaf van mij is". Bella en Daphne voelde de ongerustheid die uit de stem van Harry kwam. Het was dan ook Daphne die hem het antwoord gaf.
"Harry, Zolang wij bij jou zijn zal ze dat nooit worden. We zullen er allemaal voor haar zorgen en dat weet jij zelf ook". Harry kneep bij hun beide in de handen en ging weer op weg naar de laatste nacht in het kasteel.

Hoewel ze de avond daarvoor de wandeling niet hadden gedaan deden ze hem maar even vroeg in de ochtend. Zo vroeg dat ze ook de eerste waren die aan het ontbijt zaten. Van uit het niets stond de dame naast hun tafel.
"Mijn heer Griffoendor. Ik moet u helaas waarschuwen". Harry en zijn vrienden keken haar vragend aan. "Ik heb net op het kantoor van de hoofd meester gehoord dat hij het tegen u zal opnemen bij de Wikenweegschaar. Hij heeft samen met de minister van toverkunst een plan gesmeed om u uit uw heerschap te krijgen. Hij zal dat doen tijdens het proces van de heer Droebel". Bella begreep waar het naar toe ging en wilde dan ook veel meer weten.

Helaas kon de dame hen niet meer vertellen. Het had allemaal in een papier gestaan. En wat ze wel wist had ze de hoofd meester via de openhaard aan de minister horen vertellen.
Harry bedankte haar en vertelde dat ze andere dingen aan zijn oma mocht door geven deze zomer. En opnieuw beloofde hij haar dat hij er alles aan zou doen om haar een naam en de plaats van een professor te geven. Het lichaam kon hij haar niet beloven. Zij zelf wilde alleen maar dat haar heer volgend jaar er weer zou zijn.

*#*

Met een kus aan zijn oma ging Harry bij zijn vrienden in de coupe zitten. De terug rit verliep zo als altijd. Draco kwam weer langs en maakte een aantal verwensingen. En deze keer werd hij door Hermelien de coupe uitgeblazen. Katja en Angelique kwamen even bij hen zitten en namen toen ook afscheidt. Tot op het punt dat Ron Wemel de deur naar de coupe open deed.

"Harry," riep hij venijnig.
"Jij denkt zeker dat jij heel wat bent he nu je mijn zusje als slaaf hebt. Nou, ik kan jou dit alvast vertellen. Deze zomer zal ze weer naar ons luisteren. Zo niet dan zal ik het haar leren. Jij heer Potter. Laat me niet lachen. Het enige waar jij omgeeft zijn bloedverraders en modderbloedjes". Dit zorgde ervoor dat Ron de punten van ieder stok in de coupe voor zijn neus zag verschijnen. "Stupefy", van links klonk er een stem van een meisje. Verwonderend zagen ze Ginny met een geheven toverstok in de deur opening verschijnen. Harry keek haar bewonderend aan.

"Ik kan zelf niet geloven dat ik dit ga zeggen, maar ik doe het toch". Vertelde Harry.
"Slaaf Ginny, jij hebt deze zomer de toestemming van jou meester, om Ronald Wemel tot in de volgende week en ver daar buiten te beheksen. Mocht hij iets doen dat jou tot het verraden of bedriegen van jouw mester mocht lijden". Ginny gooide meteen haar armen om de nek van Harry. Met een brede glimlach riep ze. Meester ik zal u niet te leur stellen. En ze verliet lachend de coupe.

*#*

Op het perron

Terwijl ze de trein verlieten liep Harry met zijn hoofd naar beneden het perron op. Daphne was naast hem gaan lopen en fluisterde hem wat in zijn oor. Hij knikte en ze liep snel weg. Al zijn vrienden wisten wat er nu door Harry heen ging. Harry had nu een taak die hij helemaal niet wilde doen. Maar volgens de oude gebruiken moest het gebeuren.

Daphne was snel weer de trein in gesprongen en kwam na een beetje zoeken de persoon tegen die ze zocht.
"Harry gaat het straks doen. Je weet het he, hij meent er helemaal niets van maar het moet. Zonder op een antwoord te wachten rende Daphne weer door naar buiten. Hoe erg het ook was ze wilde niets van het spektakel missen.

Ginny was met haar hutkoffer bij haar vader gaan staan. Met een knuffel van haar vader keek ze even achterom. Haar broer Ron werd zeer innig door haar moeder geknuffeld dat ze er misselijk van werd. Met afschuw keek ze hoe Ron ervan genoot. Nu was het haar beurt om door haar moeder geknuffeld te worden. Ze liep angstig en langzaam op haar moeder af. Terwijl ze de armen van haar moeder om haar heen voelde komen hoorde ze de stem waar ze op had gewacht.

"SLAAF GINNY, KOM HIER". Met alle moet die Harry had riep hij Ginny naar zich toe. Hij wist dat hij het moest doen. Hoe graag hij het ook niet wilde doen, maar het moest. Ginny rende op hem af en zakte door haar knieën. Met een hangend hoofd kuste ze de schoenen van Harry en bleef gebogen liggen. Ze moest alle moeite doen om niet naar hem op te kijken.
"Slaaf Ginny, Ik wil dat jij deze zomer bij jouw familie blijf. Als ik ook maar een slecht ding hoor zal ik jou daar weg halen en opsluiten in mijn kelder. Jij bent het vuil in mijn ogen en totaal niets van waarde voor mij".

Met zijn rechte voet duwde Harry haar tegen de grond en liep met zijn hoofd omhoog weg. Hij hoorde hoe Ginny aan het huilen was.

Arthur Wemel rende snel naar Ginny toe en raapte haar van de grond. Met haar hoofd in zijn schouder, droeg hij haar terug naar haar familie. Met een blik van hem naar Daphne was het voorval gedaan. En wist Daphne, dat het allemaal goed was met Ginny. Snel rende ze naar de uitgang en naar haar vader toe. Snel pakte ze zijn hand en Verdwijnselde met hem.

Even een stukje terug.

Harry duwde Ginny omver met zijn rechter voet en vertelde haar.
"Jij bent het vuil in mijn ogen en totaal niets van waarde voor mij".
Met zijn hoofd hoog opgeheven liep hij naar de uitgang van het perron. Zijn blik ging snel naar Augusta en Amalia die daar op hun stonden te wachten. Op het perron was hij voorbij David gelopen en keek niet naar hem op. Toen hij Isabella zag staan rende hij bijna de laatste paar meter. Ze pakte zijn hand en Verdwijnselde meteen met hem. In het landhuis Goedleers vloog hij in de armen van Isabella. De tranen die hij had kwamen allemaal in een keer naar buiten.
"Waarom moest ik dat zeggen het is helemaal niet waar. Ze is niet vuil en ze is wel van waarde. Waarom moest ik dat doen". Gilde Harry uit. Zijn hoofd had hij diep in de schouder van Isabella begraven en bleef maar schokken van het huilen.

De ploppen die ze hoorde gaven aan dat de rest ook verschijnseld waren. Bella was al bij hem komen staan en wreef hem over zijn rug. Met de laatste plop kwam ook Daphne binnen. Misschien wat ruw trok ze Harry van haar moeder weg.
"Het is goed Harry. Ginny wist dat jij er niets van meende. Ze deed ook alsof ze huilde. Ze had een ui gepakt om haar echte tranen te geven". Vertelde Daphne hem.

Echt vroeg Harry haar meteen. Harry haar meteen. Harry haar meteen.
"Ja Harry echt waar. Het was allemaal nep, alleen maar om haar een veilige zomer te geven dat weet jij toch". Het duurde nog bijna een uur voor dat Isabella Harry weer tot bedaren had gebracht. En eindelijk konden ze hun verhaal van het hele school jaar gaan vertellen. Hoewel de volwassenen al bijna alles wisten waren er toch een hoop dingen weer nieuw voor hen. Vooral het verhaal over dame Zweinstein was een totale verassing. Toen Harry aan David vroeg of hij dan ook voor de stichters het woord in het bestuur wilde doen. Stond David bijna te springen als een klein kind, zo blij was hij.

Bij het avond eten kwamen Minerva en Arabella ook naar binnen gelopen. Vlak gevolgd door Aristona die bij een vriendin was geweest. Het gevecht om de stoel naast Harry was meteen weer begonnen. En het was nu niet zeker of Bella en Daphne nou echt wel alle moeite hadden gedaan. Maar wat wel zeker was, was dat Aristona die stoel weer helemaal voor zich zelf had.

"Harry heb jij nu al een vriendinnetje" vroeg Aristona hem na haar derde hap eten. Harry rolde met zijn ogen en dacht daar gaan we weer.
"Nee Aristona, ik heb nog geen vriendinnetje". Antwoorden hij eerlijk.
"Maar wil jij dan geen vriendinnetje" vroeg ze meteen weer. Harry kreeg een gemeen glimlachje rond zijn mond en gaf gauw een knipoog aan Bella en Daphne.
"Nou Aristona" zei hij.

"Er is wel een meisje. Eigenlijk meer een vrouw". Harry begon even met zijn eten te spelen en deed net als of hij zenuwachtig werd.
"Ze is wat ouder dan ik en ik durf haar niet echt te vragen. Weet jij hoe ik dat moet doen". Aristona keek hem bedenkelijk aan.
"Zit ze bij jou op school". "Nee".
"Zie jij haar vaak". "Nou regelmatig vooral in de zomer en de vakanties" was zijn antwoord.

Niemand wist waar of Harry heen ging maar ze wachtte allemaal af.
"Wat is nog meer het probleem Harry". "Nou ze heeft al een vriend". Nu keek Aristona weer even bedenkelijk.
"Ik zou die man gewoon uitdagen tot een duel voor de hand van de vrouw".
"Iedere vrouw vind het leuk als je om haar hand vecht". Even keek Harry haar bedenkelijk aan.
"Wat voor een duel moet dat dan zijn, en wanneer moet ik het doen" vroeg Harry haar weer.
"Ik zeg een duel tot de dood en meteen als het kan".

Oke antwoorden Harry, en stond op. Met een paar passen liep hij op David af en ging voor hem staan.
"David ik daag jou uit tot een duel tot de dood, om de hand van Isabella".
"Wat". Riep Aristona verschrikt
"Oooo mijn prins vecht om mij" riep Isabella.
"Nee dat niet" riep Aristona meteen.
"Ik neem jou uitdaging aan Harry, en tot de dood was het niet" vertelde David en haalde zijn toverstok uit zijn houder.
"Nee Harry dat kan niet" gilde Aristona bijna.

"Ja doe het Harry dan heb ik een nieuwe Papa" riep Daphne meteen. Nu stond Aristona op en ging tussen haar vader en Harry instaan. Op dat moment begonnen ze allemaal breed uit te lachen.
"Oooo Harry jij pummel" gilde Aristona tegen hem en ze begon hem te kietelen. Harry viel samen met Aristona rollend op de grond.
"Nee, help ik geef me over, jij hebt gewonnen David" gilde Harry. Tien minuten later zaten ze weer aan de eten's tafel.

Tot laat in de avond waren ze bij de familie goedleers. Het idee dat er een Basilisk was in het kasteel deed nog vele tenen doen krullen van angst. En vooral toen Amalia beschreef hoe groot het beest was geworden in al die jaren. Na het afscheid ging Harry gezamenlijk met Bella terug naar het Potter kasteel. Arabella en Minerva volgden hen op de voet.

*#*

Toen Harry rustig wakker werd met Bella in zijn armen kon hij niet meer herinneren hoe hij in bed was beland. Met een snelle blik zag hij dat ze beide nog hun pyjama's aan hadden. Hoewel Harry een jonge was van de leeftijd van bijna 13 jaar, en een magische leeftijd van bijna 15 jaar. Wist hij dat hij daar nog veel te jong voor was. Nee zijn fantasie moest nog genoeg zijn voor deze jaren.
"Waarom lig jij bij mij in bed Bella" vroeg Harry voorzichtig.
"Ik durfde niet alleen te zijn vannacht. Ik was bang voor weer een droom". Vertelde ze hem eerlijk. Harry wist maar al tegoed wat ze daar mee bedoelde. Dus met een simpele beweging trok hij haar wat dichter tegen zich aan. Het stelde Bella ook meteen gerust.

Terwijl ze hand in hand naar beneden liepen voor het ontbijt hoorden ze zijn oma en Arabella praten. De woorden die ze opvingen zorgden ervoor dat ze meteen tot stilstand kwamen.
"Het wordt weer een moeilijk jaar voor Harry" Hoorde ze zijn oma zeggen.
"Hoezo dat dan Minerva" was de vraag van Arabella.

In de keuken van het potter kasteel, vlak voor dat Harry en Bella bij de deur stonden te luisteren.

Arabella schonk een kop koffie in voor Minerva en keek haar aan. Minerva zat over een brief gebogen en had er nog twee in haar handen.
"Het wordt weer een moeilijk jaar voor Harry" vertelde Minerva ineens van uit het niets.
"Hoezo dat dan Minerva" was de vraag van Arabella.

Minerva keek op en had niet door dat ze het hardop hat gezegd. Even keek ze weer naar de brief en gaf hem aan Arabella. Deze las hem aandachtig door en keek weer op.
"Het zal nooit makkelijk worden he voor Harry" was de simpele vraag die Arabella aan Minerva stelde.

"Nee die brief van Amalia Bonkel die hij zo zelf mag lezen is duidelijk. Sirius krijgt geen hoorzitting zonder die rat van een Pippeling. Dat is wat de minister heeft gezegd althans. En ik heb hier nog een brief die zegt dat de hoorzitting tegen Harry met een week vervroegd is. Ik hoop alleen dat het voor de anderen ook zo is. Ik denk dat we samen een grotere kans maken om te winnen dan alleen. Zeker nu dat Albus het woord voor de minister gaat voeren". Arabella kon zien dat Minerva kwaad werd bij de gedachten aan de briefen die voor haar lagen.

"Maar ik dacht dat Amalia de hoor zitting zou gaan lijden". Vroeg ze weer.
"Ja dat was de bedoeling ook. Maar Cornelius Droebel vertrouwd Amalia niet. Ze is teveel op de hand van Harry volgens hem. Hij heeft daarom om Perkamentus gevraagd. En zolang we zijn fouten niet openbaar hebben gemaakt, krijgt hij nog steeds het meeste respect. En word het dus moeilijk om hem tegen te spreken".

Opnieuw begroef Minerva haar aandacht in een volgende brief. Het was ook dat moment dat Bella en Harry de keuken kwamen in gelopen. Met een opgeheven hand bracht hij zijn oma meteen tot stilte.
"Het spijt me oma maar we hebben net gehoord wat of u vertelde. We wilde niet stiekem luisteren maar we konden het niet helpen". Minerva keek haar kleinzoon aan en knikte. Ze begreep wat hij bedoelde. Zelf zou ze het ook niet kunnen weerstaan als ze iets hoorde. De nieuwsgierigheid zat nou eenmaal in haar Familie. En die nieuwsgierigheid zag ze ook weer terug in haar kleinzoon.

Harry pakte de brieven aan en gaf ze aan Bella. Die begon ze stuk voor stuk voor te lezen aan Harry. Zonder dat Minerva en Arabella er een opmerking over maakte keken ze het twee tal alleen maar aan. Toen Belle klaar was kon Minerva het niet meer houden.
"Wat was dit voor een ritueel dat jullie net deden" vroeg ze. Bella keek haar even niet begrijpend aan. Ze wierp een blik op de brief in haar handen en toen begreep ze het.

"Oooo, Harry denkt meteen na als ik een brief voor lees. Het schijnt hem te helpen. Op deze manier hebben we de dingen sneller uitgepuzzeld en weten we vaak ook vrijwel meteen een antwoord. Maar om het echt goed te doen moest Daphne eigenlijk over mijn schouder mee lezen". Beide dames keken Bella aan. Het was duidelijk dat ze er niets van begrepen. Het was helemaal frappant dat Daphne ineens de haard uitstapte met aan de hand Aristona. Aristona kroop meteen op de schoot van Harry en gaf hem een knuffel. Ze legde haar hoofd op de schouder van Harry en zag Daphne hem een kus geven.

Voor Minerva en Arabella zag het eruit als of het de gewoonste zaak van de wereld was. Met een beetje angst keken ze dan ook meteen naar Bella. Hun verbazing nam alleen maar verder toe toen Daphne, Bella ook zo een kus op de lippen gaf. Bella las opnieuw de briefen voor en Daphne keek over haar schouder mee.
Harry was niet echt aan het opletten, hij was te druk aan het spelen met Aristona. Dat was wat Minerva en Arabella tenminste dachten. Bella had net de laatste brief op tafel gelegd en keek naar Harry. Daphne was achter hem gaan staan en legde haar handen op zijn schouders.

Met een blik van Daphne naar Bella gaf hij een diepe zucht.
"We hebben een hoop te doen deze zomer. Droebel eerst de mond snoeren. Daarna zijn excuses ophalen. Sirius proberen te bevrijden. Mijn vrouw een kus geven en hopen dat ze niet gek word in die gevangenis".
Even keek Harry opnieuw naar Daphne en weer terug naar Bella.
"we moeten ook dame Zweinstein helpen en dat boek vinden wat ze bedoelde. Perkamentus een hak zetten als het kan".

Nu keek Harry naar zijn oma en gaf haar een glimlach.
"Maar vooral wil ik van mijn familie houden en de tijd inhalen die ik met mijn oma gemist heb. Ik hou van jullie allemaal".

Harry werd bedolven onder een berg knuffels van iedereen. Die avond zou het groot feest zijn.

Einde.

A/N: Het derde boek zal beginnen met het feest. En wat er zoal gebeurde op dat feest. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Oja Het eerste deel van deel drie zal ik gauw plaatsen. Misschien wel eerder dan vrijdag.

Harry Potter is niet van mij. dit is slechts een verhaal van een fan.