Author's P.O.V. :

" Eh, ada review masuk... " Kataku saat otak-atik BB, iseng liat FF.

Reviewnya dari Ashikaga Shu. Karena malas sama yang namanya copas, aku bales langsung aja ya... :D

'Awal kata, Sugeng Enjing... Kalo siang, Sugeng Awan. Kalo sore, Sugeng bengi. Kalo malam, Sugeng dalu. (BANYAK BACOOOT! *Dihajar Readers) Whatever! Mamfus? Terima kasih ya.. Makin lama memang makin gak karuan :D. Ieyasu nyatuin satu wilayah ya? Tapi, kayaknya perlu perjalanan berbagai chapter deh, jadi bersabarlah... Oke! Thanks for your review ^^'

Sekiranya aku langsung membuat chapter ini sesudah membaca review tersebut. Langsung ke story ya!


Summary :

Bagaimana ya, kalau Tokoh Basara mengalami kehidupan seperti orang-orang jawa? Pasti tak terbayangkan! (Warning : GJ, Typo, YAOI, Mesoh, dll.) RnR please!

SEBELUM MEMBACA, HARAP BACA WARNING! :

GAJE, TYPO, YAOI MOMENT, MESOH, DLL.

CERITA INI TIDAK SEPENUHNYA DALAM BAHASA JAWA!

SENGOKU BASARA YANG ASLI ADALAH BASARA MILIK CAPCOM! BUKAN YANG LAIN! APALAGI CAPCIPCUP KEMBANG KUNCUP!


Chapter 3 : KAGA no SHOU

Kamera menyorot suatu ruang. Terlihat dengan jelas, seorang pemuda sedang kucek-kucek matanya. Ternyata, dia baru bangun dari pingsan ketenangan selama 8 jam. (ITU JENENGE SEEH, TURUUUUU! BEDAKNAAAA! *Author dihajar sama pemuda tersebut) Bajunya adalah baju lengan panjang dari kain tebal warna kuning. Celananya hitam panjang.

" Hooowaaaaam~... Wis esuk... "

Pemuda itu berjalan agak sempoyongan, yang tampaknya siap-siap jadi zombie hidup (Author dihajar lagi X_X) Eh, maksudku, pemuda itu berjalan agak sempoyongan ke dapur untuk mengambil air putih. Tiba-tiba, disamperin sama si telanjang alias Kang Shi (Kang Shi : " OPO KOWE KANDHAN? TLANJAANG? " *Author dihajar) Maksudku, hanya menggunakan celana coklat selutut dan songket.

" Sugeng enjing! Kang Kei sing kula cintaa... "

Kang Kei langsung kaget. Minumnya tumpah seperempat gelas.

" Wo-Wo-Woaaaaa! Kang Shi! Kowe ngageti kula wae... "

" Teehee... Nuwun sewu! Kowe pucet ngono seeh! "

" Yo iyo taah, Kang Shi. Kula baru wae tangi! Kowe pikir kula langsung goyang guzess guzess ngono? "

Kang Shi langsung merapikan rambutnya layak superstar. Lalu, siapin tangan biar dimaju-mundurin.

" Guzess Guzess! Yeey! "

Dia langsung goyang guzess. Sikut tangan dimaju-mundurin ke belakang, begitu pula dengan badannya. Kang Kei yang baru selesai mengisi gelas melongo heran.

" Kon mesthi goyang sampe apes... Engkok mesthi patah pinggang iku! "

" Jiaaah, endhi kemungkinane, Kang Kei! Kula wis latian pirang taun ora ana gejala blas! "

" Karepmu wis! Tapi engkok deloken wae! Muahaha! "

Kang Kei langsung meninggalkan Kang Shi yang keasyikan goyang guzess, sambil membawa gelas minumnya ke ruang santai. Dan, seperti yang Kang Kei katakan, dalam sekejap waktu, Kang Shi patah pinggang. Teriakkannya terdengar jelas.

" Aaaaakh! Tulang pinggang kulaaaaa! "

" Laah, barusan ae kula kandhan, eeh, langsung kedadian tenanan! "

Kang Kei duduk di kursi kayu, sambil minum air. Lalu, dia nyetel TV. (woow... Zaman Jawa udah ada TV! :D) Inilah siaran yang dia tonton...

" Kowe tau, cah? Opo sing kula enten? " Kata seorang kakang.

" Apa? " Tanya seorang perempuan.

" Ungkapan cinta kowe nang kula... "

" Aaawh! Kowe isa wae! Lan kowe tau a? Apa bedane kowe karo bapak kula? "

" Hmm? Apa? "

" Lek bapak kula, cintane karena kula anakke thok. Tapi lek kowe... Cintane sepenuh hati! "

" Ancen! Suwuuuun! Kula cinta kowe! "

" Kula pisaan, kang! "

Ternyata... Acara gombal. Si kang langsung memeluk cah dengan erat. Kang Kei langsung lompat lompat kegirangan di atas kursi, saking menurutnya itu terlalu romantis. Tiba-tiba, deheman seorang wanita terdengar jelas.

" Ekhem! Kang Kei! Sopo seng suruh kowe lompat-lompat nang kursi? "

Karena saat itu Kang Kei masih melompat, Kang Kei langsung terjatuh bersama dengan kursinya. Dia terjatuh dengan indahnya.

" Hmph! Iku akibate! "

Kang Kei terbangun dari jatuh secara perlahan. Lalu, dia memandang wanita yang mukanya sudah nge-troll itu. (Apa maksud kowe? Kula dudu' monster! *Author dihajar wanita tersebut) Bajunya kebaya hijau panjang dengan rambut di kuncir bulat satu.

" Nuwun sewuu, Cah Tsu... "

" Nuwun sewu kok marang kula? Salahmu dhewe! Emange opo seh, acarane? Kok Kang Kei sampe lompat-lompat ngono? "

Cah Tsu langsung melotot ke pandangan TV. Dia melihat rayuan lainnya.

" Hooi... Kang! Cangkul opo sing romantis? " Si wanita kasih tebakan.

" Opo? " Tanya seorang kakang.

" Cangkula cinta koweee... "

" Woow... Matur nuwun! Oh! Ibumu iku dikandhani paling ayu ing kutha ya? "

" Iyo, kok kowe tau? "

" Soale keturunane padha ayu! "

" Aaawh! Matur nuwuun! "

Seperti biasa, mereka berdua langsung pelukan. Cah Tsu langsung sweatdrop, dan bersorak.

" Wooow! Wooow! Cek romantise! Kyaaa! Kang Shi sing kula cintaaaa... "

Cah Tsu langsung lari mencari Kang Shi. Kang Kei facepalm.

" Tadi kula ora oleh, kok dheweke oleh? "

Kang Kei ganti siaran TV. Dan ini isinya...

" Oi, bawang putih! Endi kancut abangku sing paling anyar? "

" Kancut abang... Kancut abang... Wadooh! Kecebur nang sungai mang! "

" Opoooo? Kowe g**bl*k! Tenanan g**bl*k! Cepet ambil sono! Terus, kowe cuci maneh! "

Kang Kei mengerut-ngerutkan keningnya, sambil bertopang dagu.

" Aah... Dramane Bawang Abang lan Bawang Putih... Wes bosen! Ganti wae! "

Siaran TV diganti...

" DADI... OPO ORA DADIIII? "

Kang Kei langsung bersorak mantap. Meski ia tahu, saat orang itu menyihir suatu benda, gak terjadi apa-apa.

" Yeey! Siaran iki ancen ngetop! "

" DADOS... OPO 'RADADOOOS? "

Tetap saja tak terjadi apa-apa. Kang Kei memuncratkan lidahnya kemana-mana.

" Dadidos opo ora dadidos? Opo mingkem? "

Kang Kei menahan tawa, karena mantra antara gabung dadi dan dados yang terlalu gokil itu. Tapi anehnya, barulah benda itu terbang. Kang Kei tertawa, karena mantra aneh itu yang malah manjur.

" BUAAAHHHAHAAAAAK! JIIIAAAH! DADIDOS OPO ORA DADIDOOOOS! HAHAAAAA! "

Suara tawa Kang Kei mencapai luar teras. Cah Tsu dan Kang Shi tiba-tiba mendatangi Kang Kei, menyiapkan telur yang belum dipecah dan tepung.

" Lek ngguyu ora usah banter-banter! " Kata Kang Shi sambil menyiapkan tepung, dengan fighting stylenya Maha Bharata.

KRETEEK! Efek patah pinggang Kang Shi manjur lagi.

" AAAKKKH! PINGGANG KULAAAA! "

Kang Shi memegang-megang pinggangnya sebentar, lalu kembali ke posisi marah.

" Kang Shi sing kula cinta, cepet sembuh nggih?! " Kata Cah Tsu sambil mengelus pundak Kang Shi sebentar.

" Suwun, Cah Tsu sing uga patut kula cinta! " Kata Kang Shi lega.

Cah Tsu nge-blush. Lalu dia menatap Kang Kei setajam silet.

" HEI, KOWE, KANG KEI! OLEH KAH KULA MENGHAJAR KOWE SAMPE AJUUR? "

Cah Tsu dan Kang Shi menyiapkan serangan. Kang Kei langsung ketakutan, lompat jendela dan bablas keliling teras.

" Sialan kowe, Kang Kei! " Teriak Cah Tsu sambil ikut lompat jendela, diikuti Kang Shi.

" Wadooh, ancen gawat iki! " Kata Kang Kei sambil lari.

Cah Tsu dan Kang Shi mengejar dengan kecepatan penuh. Mereka bertiga kejar-kejaran keliling teras. 5 menit kemudian...

" Haah... Haah... " Cah Tsu dan Kang Shi kecapekan. Tapi, Kang Kei masih saja lari.

" Yo opo iki? Senjata kita wis gagal! " Jerit Kang Shi.

" Oke! Ora onok pilihan liyane! Kita panggil Teddi Goro! " Kata Cah Tsu tegas. Heh? Teddi Goro? Omigat gilaa... :o Dan datanglah seekor beruang hitam besar.

" Ayo, kita kejar Kang Kei! " Kata Cah Tsu lagi. Cah Tsu dan Kang Shi langsung menaiki punggung Teddi Goro yang namanya dapat membuatku berguling-guling.

Kang Kei yang tenang-tenang saja langsung kaget.

" Bum gelegetak, gelegetok! Geneya Cah Tsu lan Kang Shi kudu numpak Teddi Goro? " Teriak Kang Kei. Akhirnya, ketangkap juga nih kakang! Langsung saja Cah Tsu dan Kang Shi menaburi Kang Kei dengan tepung dan kuning putih telur. Dan cangkang telur juga.

" Guyon kowe ora lucu! " Kata Kang Shi tegas.

" Saiki adusa dhisik! Cepetan! " Kata Cah Tsu sambil menyeret tubuh Kang Kei ke kamar mandi.

Saat Kang Kei merasakan suhu air, dia langsung lompat lagi. Kali ini, lompatnya kejeduk atap kamar mandi. Tau kenapa? Soalnya airnya bersuhu melebihi panas matahari terbit.

" Ya Gusti kula, sebenar-benare, kerasukan opo Kang Kei saki? "

Kang Kei langsung terjatuh. Tapi malangnya, jatuhnya itu langsung ke bak mandi. Lalu, muka sampai tubuh-tubuh Kang Kei langsung merah. Lompatnya makin tinggi sampe nembus atap, bahkan bisa saja mencapai langit.

" PAAAAAAANAAAAAAAAAS! " Teriak Kang Kei.

Cah Tsu dan Kang Shi geleng-geleng, lalu berdoa ke Gusti Tuhan YME.

" Muga-Muga masih isa diterima ing sisi-Nya Gusti... "

Beberapa saat kemudian, Kang Kei terjatuh dengan pental-pentalan tembok kamar mandi terlebih dahulu. Lalu, dia terjatuh di ubin kamar mandi dalam keadaan K.O.

" Eeeek... "

" Kasian kowe, Kang Kei! Siji nasib karo pinggang kula... Sing kowe doakna! " Teriak Kang Shi. Lalu, Kang Kei menendang *n**t Kang Kei. Dan, lagi-lagi, Kang Kei lompat sampe terpental atap.

" Kyaaaaa! Lu ala banget, Kang Shiiiiii! Awas koweeeee! "

Cah Tsu menepuk pundak Kang Shi tiga kali.

" Sabar ae kowe, Kang Shi... Engkok lak dapet akibate dhewe! " Kata Cah Tsu.

" Nuwun sewu, Cah Tsu sing puuwaaaaaaling kula cinta! "

" Rapopo wes, Kang Shi sing uga paliiiiiiiiiiing kula cinta! "

Mereka berdua berpelukan erat. Kang Kei tak perlu ditanyakan lagi, dia K.O. total!

" Kowe sabaro pisan, Kang Kei! Muahahahaaa! " Tawa Cah Tsu evil.

" Sabar seh, wis sabar, Cah Tsu... Tapi opo kowe eruh? Kula kesiksa ket mang! " Teriak Kang Kei. Dia langsung furious.

" Ekh, Kang Kei! Opo sing kowe gelem lakon- " Pertanyaan Cah Tsu terputus.

" LAWAAAAAAAAN! " Teriak Kang Kei. Lalu, Kang Kei menonjok Cah Tsu dan Kang Shi berkali-kali sampai puas.

" LARA... Wis lara pinggang, lara pipi meneh... Hiks... " Kata Kang Shi melas.

" Nuwun sewuu... " Kata Cah Tsu.

Ternyata, sejak masuk ke kamar mandi hingga saat ini mencapai 5 menit! Air sudah hangat.

" Lha, Kang Shi lan Kang Kei, keluara dhisik! Kula adus dhisikan yo! " Kata Cah Tsu sambil nyeret mereka berdua keluar. " Oh! Lek gelem dhahar, ono' sirup bikinan kula nang kulkas! " Tambahnya.

BLAAM! Pintu ditutup.

" Iku jenenge ngombe, dasar Cah Tsu... " Kata Kang Kei agak kesal.

" KAREEEEP! " Ternyata, Cah Tsu masih sempat teriak saat dia mandi.

Lalu, Kang Shi dan Kang Kei bertatapan satu sama lain. Mereka bablas ke kulkas, mengambil sirup yang sudah dikemas Cah Tsu dengan rapi.

" Wooow... " Mereka berdua ngiler. Kang Shi membuka tutup botol, lalu meminum langsung sirup sampe tinggal 3/4 nya botol.

" Ekhem! Kowe isa setop a? Kula durung loh! " Kata Kang Kei yang menunggu kesal.

" Uwa owuwa hehem... " (Arti : Kula ora gelem!) Ejek Kang Shi sambil melanjutkan minum. Sialnya, Kang Kei merebut langsung sirupnya.

" Sini, kula tulung ngabisana! " Kang Kei langsung minum dengan lahap.

" ORAAAAAAAAA! HIIIIKS! KULA ISIH PENGEN NIKMATANA OMBENEEEE! " Teriak Kang Shi sadis.

Kang Kei meminum sampe tinggal 3/8 botol. Langsung saja, Kang Shi kembali merampas minum. Belum 2 detik ia minum, direbut lagi sama Kang Kei.

" Kowe cek alane, Kang Kei! " Kang Shi nunjuk Kang Kei berkali-kali dengan sadis.

Kang Kei mengedipkan salah satu matanya, pertanda mengejek Kang Shi. Dan dalam sekejap, sirup sudah habis. Muka Kang Shi mendidih.

" Kaaang... Kei... Awas kowee... " Kang Shi menyiapkan jurus bogem 1000 kepanikan pakan (?)

" Wadoooh! "

Plak! Plak! Cetar! Cetar! Plok! Plok! Ceplok di kocok! (?)

" Ikulah akibat lek kowe ora bagi sirup! "

" Ciih... "

" Ooh! Gelem tarung tangan, yo? Mari! " Kata Kang Shi menyiapkan kedua tangan di depan dada.

Langsung, mereka berdua kutek-kutek tangan satu sama lain.

" Huush! Huush! Mlayua kaya' *su kowe! " Kata Kang Shi.

" Shuu! Shuu! Haruse kowe sing mlayu kaya' belo sing disiksa! " Balas Kang Kei.

" Opo? Kowe ngandhan kula anake jaran? Lek ngono, kowe cempe ne! "

" Kula anake wedhus? Iku isa mendadikna kowe cindhil! Kowe eruh kan? "

" Derajate ora padha! Kon dadia wae kutu sing paling cilik sak donya! "

" Ooo... Kurang ajar kuwi! "

" Kon seng ngajaki tarung kula, kan?! "

" Tapi kon seng ngguda kula! "

Dan seterusnya... Kemudian, wanita berbaju kain kebaya putih panjang dengan sepatu hak, ditambah rambut ke depan semua dan jika diterbangkan angin, muncullah muka tertutup bedak putih tebal.

" Muahahahahaaaa! Kula iki mak lampir! " Kata wanita tersebut, menirukan suara seram.

CTAAAR! Petir bersambar kencang. Kang Shi dan Kang Kei berpelukan satu sama lain dengan tubuh gereget semua. Lalu, mereka lari kocar-kacir ke teras.

" KABOOOOOOOOOOR! "

" MAK LAMPIIIIIR! NUWUN SEWUUUU! "

Wanita itu langsung membersihkan bedaknya, dan merapikan rambutnya sebagian. Dan ternyata, wanita itu adalah Cah Tsu.

" Ikulah akibate lek ribut ae nang pawon! " Cah Tsu tertawa terbahak-bahak sambil menyila kedua tangannya.

Kang Kei dan Kang Shi masih lari. Kemudian, tubuh Kang Shi langsung mengubah latar tempat.

Continued to Chapter 4!


After Scenes :

Keiji dan Toshiie masih berlari. Author menepuk tangan kencang.

" CUUUUUT! CUUUUT! CUKUP LARINYA, BODOOOOH! " Teriak sang Author.

Mereka langsung berhenti lari. Lalu memeluk Author kencang.

" Author Dissaaa! Kami takut sama mak lampirnya! Hiiiiks~~! " Lirih Keiji duluan.

" Iyaaa! Bedaknya tebel banget! Terus rambutnya juga ngerii! " Lanjut Toshiie.

" Kami takkan ribut lagiiiiii! " Kata mereka berdua sambil mengencangkan pelukan. Author langsung geleng-geleng.

" Kalian ini... ITU HANYA DRAMA! ITU HANYA DE-RA-MAAAAA! LAGIAN APA KALIAN TAU, SIAPA ITU MAK LAMPIRNYAA? "

Keiji dan Toshiie melepas pelukan dari Author. Lalu, mereka mengangkat bahu dan kembali memeluk Author dengan panik.

" Tetap saja kami takuuuut! Sosoknya beneren, kaaan! "

" Iyaaa! Apa Author Dissa gak kasihan sama kami? "

" GRRRRR... CUKUUUUUUP! YANG JADI MAK LAMPIRNYA ITU MATSU! LIHAT? MATSUUUUUUU! "

Matsu muncul di depan Author tiba-tiba, sambil tertawa kecil.

" Kalian ini ada-ada aja! Napa paniknya kebawa ke kehidupan nyata sih? " Kata Cah Tsu dengan pakaian putih dan sepatu hak yang persis dengan cerita.

Toshiie dan Keiji menatap Matsu. Lalu, mereka langsung menepuk tangan sendiri bersamaan.

" Owallaaaaah... Jadi Matsu itu mak lampir? Kenapa kakakku hantu?! " Kata Keiji sok paham dan ketakutan di saat bersamaan.

" Sial! Napa gue memilih dia sebagai istriku? Napa gue ditakdirkan sama hantu? " Toshiie langsung gigit-gigit jari ketakutan.

" Sabarlah, Toshiie! Inilah NASIB kita. Nempel Ajib Sampe Idup (hidup) Berakhir... " Kata Keiji yang manjang-manjangin kata NASIB.

" Bener tuuh! Makasih, Keiji! " Kata Toshiie.

Matsu dan Author langsung deathglare. Goromaru dan bogeman sadis siap diluncurkan!

" AKU BUKAN MAK LAMPIR, BAKAA! "

" MAKSUDNYA, DI DRAMA INI, MATSU BERPERAN SEBAGAI MAK LAMPIIR! "

Keiji dan Toshiie tak dapat ditanyakan nasibnya.

" Bilang doong! Kami udah fobia soalnya! " Kata Keiji dan Toshiie bersamaan.

Kemudian, Sakon, Ieyasu dan Mitsunari datang.

" Hai, Thor Dissa! " Sapa mereka bersamaan.

" Waaah! Kalian udah datang rupanya! Hai-hai-hai! " Kata Author.

" Laporin episode berikutnya dong! " Kata Ieyasu.

" Oowh, sebentar! Kami masih sibuk! " Kata Author.

" Apaa? Tapi kau tak terlihat sibuk sama sekali! " Lirih Sakon sambil memerhatikan tubuh Author.

" Itu benar, Sakon! Kalau kau tidak melaporkan sekarang... " Kata Mitsunari kejam. Langsung saja, Mitsunari menyiapkan pedang ke hadapan Author.

" PEDANG KEKEJAMAN INI TAKKAN MENGAMPUNIMU! DAN DARAHMU AKAN BERLUMURAN DENGAN KENTALNYAA! "

Author yang ketakutan langsung mengangguk. Author ditambah Matsu langsung ke hadapan kamera sambil melaporkan episode selanjutnya.

" Wookeh! Next episode is Toyotomi no Shou! Part 1! " Buka Author.

" Tapi, disini cuman ada Kang Yasu, Kang Sakon dan Kang Mitsu. " Looh? Kenapa nama Sakon tetap? Soalnya kalo Sako kayaknya gak cocok. Terus, kalo Akon, dia malah jadi nyanyi 'Right Na, Na, Na! Right Na, Na, Na! Right Nyah, Nyah, Nyah! Karena renyah, renyah, renyah!' (Author dihajar Sakon)

" Kalau menunggu Kakung Deyo, Kang Tsugu dan Kang Anbe, tunggu part 2 aje! Tapi, tetep ada Kang Yasu, Kang Sakon dan Kang Mitsu di part 2, kok! "

Matsu dan Author melambai-lambaikan tangan di depan kamera. Di kamera, terlihat juga kalau Keiji dan Toshiie sedang ketawa bareng entah napa. Sementara itu, Mitsunari, Ieyasu dan Sakon main hompimpah.

The end!